پرنده ها پرواز می کنن و آزادی شون یعنی پرواز. ولی در مورد آدم ها آزادی یعنی این که هر کس افکار دست و پا گیر و عقاید نادرست رو از ذهنش دور کنه. یکی از مواردی که باعث میشه آدم ها احساس خوبی داشته باشن ازاد شدن از بند یک تفکر نادرسته. به عنوان مثال فرض کنید به هر دلیلی یه نفر انجام دادن یه کاری که بد نیست رو بد بدونه. مثلا بگه من دوست دارم همیشه خودم تنهایی کار کنم و دوست ندارم با یه تیم کار کنم. این شخص به تدریج توی زندگی به مرحله ای می رسه که دیگه دوست نداره از کسی کمک بگیره و دلش می خواد همه کارهاش رو خودش انجام بده. این عقیده به خودی خود بد نیست، ولی وقتی حالت افراطی پیدا می کنه شخص رو تبدیل به یک انسان منزوی و پرخاشگر می کنه. که زیاد دوس نداره با آدم ها تعامل داشته باشه، خود رای میشه، نمی تونه کارهای بزرگ بکنه چون کار بزرگ نیازمند کار گروهی و تیمیه و مواردی از این دست. حالا اگر روزی بنیان فکری شخص متحول بشه و این مرز و محدودیت فکری رو برداره، شیرینی ای رو احساس می کنه که بالا تر از حس پروازه. حس آزادی از قفس اون فکر.
چطور می تونیم از بند یک محدودیت فکری آزاد بشیم؟ به نطر من یکی از کارهایی که میشه انجام داد خوندن کتاب های مختلف و تماشای فیلم های متفاوته. باید بدونیم انتخاب های دیگه ای هم وجود داره، فکرهای دیگه ای هم وجود داره، کارهایی دیگه ای هم برای انجام وجود داره. شاید یکی از دلایلی که وقتی حالم خوب نیست فیلم تماشا می کنم همین باشه. دیدن یه دنیای دیگه، یه تفکر دیگه، یه سری آدم دیگه حال آدم رو بهتر می کنه و زندگی رو آرام تر. یک راه دیگه بودن با آدم های خوش فکر و دارای ذهن بازه. یکی از وب سایت هایی که خوندنش حالم رو خوب می کنه و خیلی چیزها بهم یاد میده وبلاگ محمدرضا شعبانعلیه. اولین باری که یک پست از ایشون رو خوندم پستی بود درباره شب قدر و این که شب قدر رو چجور میشه گذروند. نوشته بودن که در شب قدر شاید بهترین کار تفکره.تفکری که تعبد رو به دنبال داشته باشه. الان گشتم تا اون پست رو پیدا کنم ولی نتونستم. این پست رو پیدا کردم که مربوط به سال 94 ه و مطمئنا این پست نبوده. چون چند سالی میشه که مشتریک فید وبلاگ ایشون و بعد از اون متمم هستم.