راندمان بالا زیر فشار بیشتر

یه سوالی که گاهی ذهنم رو درگیر می کنه اینه که آدم ها در شرایطی که تحت فشار بیشتری هستند کار بهتری انجام میدن و خروجی بهتری دارن یا در شرایط عادی و نرمال؟ 

شاید در حالت کلی بشه گفت سه دیدگاه وجود داره:

دیدگاه اول اینه که وقتی شخص تحت فشار بیشتری قرار می گیره و مجبور میشه کار سخت تری انجام بده، حتی اگه بتونه هفتاد درصد کار رو انجام بده، این هفتاد درصد در نهایت کار بزرگی میشه. 

دیدگاه دوم اینه که اگه شخص تحت فشار زیاد قرار بگیره و بار زیادی روی دوشش بذارن، زیر اون بار له میشه و می شکنه و در نهایت نمی تونه کار خوبی ارائه بده. پس کار در شرایط عادی و در اوقاتی که بار اضافی روی دوش شخص نمی ذارن، در آرامش و با نتیجه بهتری انجام میشه.

دیدگاه سوم هم که یه دیدگاه فازیه میگه: It depends :D.  بستگی داره به اون شخص، به کار، به محیط و سایر موارد. 

مطمئنا در این راستا تحقیقات علمی زیادی انجام شده و جواب های خوبی برای این سوال وجود داره. ولی من یه تجربه شخصی رو می خوام بگم. اگر دیدگاه سوم رو کنار بذاریم و فقط بخواهیم بین دیدگاه اول و دوم یکی رو انتخاب کنیم، باید گفت که خیلی عجیبه ولی دیدگاه اول در تجربه درست تر از کار در اومده. معمولا حداقل میشه گفت در محیط های دانشگاهی، اساتیدی که سخت میگیرن و پروژه های سنگینی برای بچه ها تعریف می کنن، در نهایت دانشجوهای بهتری تحویل جامعه میدن تا اون هایی که یه پروژه ساده رو در نهایت مهربونی و ساده گیری برای دانشجوها تعریف می کنند. وقتی استاد سخت میگیره و با دانشجو شوخی نداره، دانشجو مجبور میشه با سخت کوشی اون کاری که ازش خواسته شده انجام بده و البته استرس زیادی رو هم تحمل می کنه، ولی خروجی قابل قبول تری تولید می کنه. اگر مشت رو نشونه خروار بدونیم، میشه این مورد رو تعمیم داد و در زمینه های دیگه ای هم مصادیقی پیدا کرد که این مورد درست عمل می کنه. شاید عجیب باشه ولی واقعیه...

پی نوشت: در ارتباط با این موضوع، تماشای فیلم Whiplash محصول سال 2014  رو توصیه می کنم.